Blog Pieter van der Zwan: Samen vissen

"Pap, zullen we samen gaan vissen morgen?" Onze zoon van zeven is sinds deze week plotseling verknocht geraakt aan het vangen van onze geschubde vrienden uit de sloot.

"Tuurlijk, dat gaan we doen.", zei ik - met enige reserve, want vroeger had ik er namelijk het geduld helemaal niet voor en bovendien heb ik twee linkerhanden. De volgende morgen gaan we samen op pad. Eerst nog even voer kopen en daarna snel naar de sloot. Emmertje: check. Hengel: check. Voer: check!

Eenmaal aangekomen bij de waterkant zetten we de spullen neer en maak ik de hengel klaar voor de vangst. De verwachting is hooggespannen. "Kunnen we al beginnen?" Maar het draadje zat volledig in de knoop en ik maak het alleen maar erger hoe meer ik het probeer. En ik kom er al snel achter dat dit een hopeloze exercitie lijkt te gaan worden.

Door mijn hoofd schieten ondertussen allerlei ondermijnende gedachten. Van 'waar ben ik aan begonnen', 'dit kan ik toch helemaal niet' naar 'ik geef het op'. Ondertussen begint de teleurstelling zich af te tekenen op het gezicht van mijn zoon.

"Gaat het wel lukken, pap?"

"Nou...eerlijk gezegd weet ik het even niet. Laten we even terug naar huis lopen, dan beginnen we even opnieuw."

De opgave die ik heb aangenomen om de jeugdzorg wérkelijk te verbeteren, lijkt ook wel een beetje op het ontwarren van de knoop in een visdraad. Waar begin je? Vanaf de haak het draad volgen naar de knoop, of juist even de hele knoop neerleggen en van bovenaf bekijken waar het precies zit? Of toch de draad maar afknippen en opnieuw beginnen? Soms hoor ik mensen mij regelmatig letterlijk vragen: 'waar ben je aan begonnen'? of 'je hebt nog heel wat te doen ...'

We wilden samen gaan vissen, dat doel hielden we vast. En hoe dan ook, het gaat lukken. Uiteindelijk heb ik met mijn zoon (letterlijk) de knoop doorgehakt en zijn we samen opnieuw begonnen. Met wat hulp van mijn vrouw vinden we nieuw draad.

"Als het nog niet lukt, gaan we wel iets anders doen hoor, pap. Vind ik ook goed." zegt hij veerkrachtig. Maar onze geduldige aanpak loont. Binnen een mum van tijd vangt hij mooi vijf vissen. Tevreden en trots lopen we met een volle emmer weer terug naar huis.

De knoop in de draad van de jeugdzorg zullen we misschien niet zo snel ontward hebben, maar het gaf wel weer even een nieuw inzicht: niet opgeven, doel voor ogen houden en soms even loslaten en weer opnieuw beginnen.

Wed, 23 December